Müptela

Kadın,
Varlığının tarifi çölde su gibi
Ve bil ki bükülmek için tutulmaz
Öpülmek için tutulur
Kollarının yorgun bilekleri

Sen sanki dağda rüzgara karşı koşan
Yorulup olduğu yere oturan bir çocuk
Ben ise o rüzgarın ta kendisi
Ruhum öyle ister ki arkandan esmeyi...

Kırık camları daha yeni temizliyorum ayaklarımdan
Aklımda sadece sana koşmak varken
Her seferinde takılıp düşüyorum taşlara
Taşlar ki, benim aciz yaralarım
Taşlar ki, benim paranoyak hastalığım

Tavanlarda sallıyorum zihnimi
Camlara tosluyor kuş sürülerim
Anlıyorum ki sen benim için vazgeçilmez bir eş
Ruhumun aynasına denksin
Mahkumuna aşık bir celladın
Diyemediği '' Gitme '' sin

Zararım olsun istemem sana
Zira sana gelecek zararı seve seve boynumda taşırım
Ve eğer günahsa öpmek boynundan
Ben o günahın da müptelasıyım