Şair yönüm pekişiyor gözlerine her bakışımda
Bana gereksiz bahanelerden putlar yontma
Zira devirir her daim fanatikleri yerlere kutsalları
Bir devir kapanır böylece darbenle solumda
Zaten böyledir her daim sevmenin zanaatkarları
Önce peşinden gider, sonra çarmıha gererler meydanlarda
Tarih yeniden tekerrür eder o vakit en sert kışlarda
Ve ben her daim yamalı bir palto giyer,
Yüksek sesle avaz avaz türkü söylerim sana
Sırf mutlu ol diye gülümserim belki kurak aylarda
İçten içe bozulur böylece karşılıksız bütünüm
Ellerimi tutan ellerin ağrılı kalbime morfini saplar
Dilimden dökülemeyenleri hecelere dökerim belki
Belki de bir şair vurur kendini kuşluk vakitlerinde
Sırf gözlerinden bir kaç damla yaş süzüldü diye
Kavramları karmaşıklaştıran yapın dağılsın rüzgarlara
Karışayım küllere temmuz sıcaklarında, adım bile kalmasın
Uykusuz gözlerimin kapaklarında göreyim yüzünü
Ağrılı başına diz olayım, dindireyim sancısını güzünün
Kitap ol başucumda, okuyayım dizelerini hiç bitmez gibi
Önceni vuralım, sonralarında hahil olayım senelerinin
Sensizliğin adını ölüm, senin adını da milat koyalım
Bilirsin ;
Seninle birlikte geldi vuslatım
Senden önce çöl gibi kuraksam
Senden sonra,
Yağmur gibi topraklara yağarım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder