Yoksay

Biraz daha bira gerek bana
Yazamıyorum, yazamıyor, yazamıyorlar
Silemiyorum hüzün denen mereti sağımdan
Önümde arkamda rastladığım her yanda
Aynada biri var, tanımıyorum
Yabancılarla yaşıyorum tek göz odada
Yoksay

Trenler, metrolar kurmuştum kondiktörsüz
Bir şair vurmuştum sana ham dalından
Şarabın manasını yüklemiştim boynuna
'' Hayyam. '' demiştim o gece, '' Ne güzel şair. ''
- Keşke her boku şarkılaştırmasalar.
- Dudakların şarkılaşmaya değer tek şey.
Yoksay.

Bir sonra ki istasyon Beytepe
Beşyüz kere kırk bir ve beşyüz kere yirmi bir
Üst geçitler, yağan yağmurlar
Sabahın körlerinde aşınılan yollar
Poğaçalar ve kıymalı poğaçalar
Yüzük parmağının tarifsiz inceliği
Yoksay.

Anıları vurabilsem keşke kuş vurur gibi
Hafızamı silebilsem keşke geriden, baştan
Bir unutsam iki hatırlarım ben, bilirsin
Bir kızsam iki affederim
Bu yüzdendir hep kuşluk vakti küsmelerim
Akşam vakti kahkahalarıma yenilir
Yoksay.

Şarkılar var, kurulan şiirler
Silemezsin, ben de silemem onları fakat
Unutulması gerekiyormuşçasına kararlılar artık
Değerli fakat bir o kadar da manidarlar
Her şeyi boşverebil, mutlu kal
En güzeli sen
Yoksay.