Sevgili Yağmur
Anlatmam gerekirdi sana bu çorak toprakları
Halbuki ne çok özlemişim o topraklara değdiğinde
Etrafa yayılan emsalsiz kokuyu
Sen bir atın üzerinde öylece ilerlerken
Göremezdin ki geride bıraktığın
Yıkık, talan edilmiş, ateşler içinde yanan
Çaresiz şehrimi...
Sevgili Yağmur
Yağmurum...
Sen beni...
Sen... Beni hangi kuyuya yolladın ?
Hala çıkamadım düştüğüm son adıma
Yahut ben sana hangi çiçeği açmamış
Çıplak ve rüzgarın gamından titrek ağacın
Mevsimi gelmemiş meyvesini sundum
Altın tepsi içerisinde önüne ki,
Sen hala bir kere bile gelemedin
Nadasa bırakılmış bu meyve bahçesine ?
Sevgili Yağmur
Seni dün anca rüyamda gördüm
Rüya demeye bin şahit isteyecek bir rüya
İçinde seni barındırdığından
Kabus demeye dilimin varamadığı
Kabustan bozma bir rüyaydı
Boynundaki asılı çınarları çıkarmış,
Gözlerini bana bakmazcasına açmış,
Ne güzel yürüyordun geleceğe
Ne güzel siliyordun beni hafızandan
Unutulmanın acısı sarmıştı sol yanımı
Bundandır bir kalp krizi gibi gelip geçtin içimden
Ve tüm hatırı sayılır boşluklarımdan
Hayalinle doldu içim, dışım ve bütün göz kapaklarım o an
Aktın gittin kirpiklerimin arasından
Sevgili Yağmur
Değmediğin için kuraklıktan kurumuş tenime
Son kez olsun vurup, ıslatmadın
İstesen gerçekten yapardın ve
Halbuki şemsiye de açmadım varlığına
Çatlaklarından içeri girmeni o kadar çok istedim ki
Bu açık yeşil, güneşin canını aldığı toprağın
Tekrar canlansın diye yalvardım
Kemikli diz kapaklarının önünde eğilerek
Ya duymazdan geldin bunları,
Yada sahiden duymadın can vermeden önceki
Son çığlıklarımı
Sevgili Yağmur
Şimdi yüzünde benim olmayan bir nefesle
Hangi gökyüzünden, kime yağarsın ?
Benim olmayan hangi şehre düşersin
Hangi cama vurur, hangi çiçeği ıslatırsın ?
En kötüsü de bilinmezliktir, en kötüsü de bilememektir
Ah benim yağmurum
Ah benim çınar boyunlum
Ah benim düştüğüm kuyum
Sen yürü yolunda
Ben o yolun sonundaki boşluğun
Atlamaya cezbeden uçurumuyum...
x
