Sevgili Yağmur

Sevgili Yağmur

Anlatmam gerekirdi sana bu çorak toprakları

Halbuki ne çok özlemişim o topraklara değdiğinde

Etrafa yayılan emsalsiz kokuyu

Sen bir atın üzerinde öylece ilerlerken

Göremezdin ki geride bıraktığın

Yıkık, talan edilmiş, ateşler içinde yanan

Çaresiz şehrimi...

Sevgili Yağmur

Yağmurum... 

Sen beni...

Sen... Beni hangi kuyuya yolladın ?

Hala çıkamadım düştüğüm son adıma

Yahut ben sana hangi çiçeği açmamış

Çıplak ve rüzgarın gamından titrek ağacın

Mevsimi gelmemiş meyvesini sundum

Altın tepsi içerisinde önüne ki,

Sen hala bir kere bile gelemedin

Nadasa bırakılmış bu meyve bahçesine ?

Sevgili Yağmur

Seni dün anca rüyamda gördüm

Rüya demeye bin şahit isteyecek bir rüya

İçinde seni barındırdığından

Kabus demeye dilimin varamadığı

Kabustan bozma bir rüyaydı

Boynundaki asılı çınarları çıkarmış,

Gözlerini bana bakmazcasına açmış,

Ne güzel yürüyordun geleceğe

Ne güzel siliyordun beni hafızandan

Unutulmanın acısı sarmıştı sol yanımı

Bundandır bir kalp krizi gibi gelip geçtin içimden

Ve tüm hatırı sayılır boşluklarımdan

Hayalinle doldu içim, dışım ve bütün göz kapaklarım o an

Aktın gittin kirpiklerimin arasından

Sevgili Yağmur

Değmediğin için kuraklıktan kurumuş tenime

Son kez olsun vurup, ıslatmadın

İstesen gerçekten yapardın ve

Halbuki şemsiye de açmadım varlığına

Çatlaklarından içeri girmeni o kadar çok istedim ki

Bu açık yeşil, güneşin canını aldığı toprağın

Tekrar canlansın diye yalvardım

Kemikli diz kapaklarının önünde eğilerek

Ya duymazdan geldin bunları,

Yada sahiden duymadın can vermeden önceki

Son çığlıklarımı

Sevgili Yağmur

Şimdi yüzünde benim olmayan bir nefesle

Hangi gökyüzünden, kime yağarsın ?

Benim olmayan hangi şehre düşersin

Hangi cama vurur, hangi çiçeği ıslatırsın ?

En kötüsü de bilinmezliktir, en kötüsü de bilememektir

Ah benim yağmurum

Ah benim çınar boyunlum

Ah benim düştüğüm kuyum

Sen yürü yolunda

Ben o yolun sonundaki boşluğun

Atlamaya cezbeden uçurumuyum...

x